üserinde isminin yasıLı øLduqu ßi mesAr ta$ıım ßen..!! 

Anlamalıydım ben üzüldüğümde kılını kıpırdatmamandan sadece işin düştüğünde aramandan.
"N'aber* nasılsın" lâfının arkasına "Bir görüşelim mi?" ekleyememenden* anlamalıydım sevgisizliğini...
Ben* seni görmek için sınırlarımı zorlarken* senin umursamamandan* alaycı konuşmalarından* ya da senden vazgeçerim diye korkup önüme bir parça yem atmandan anlamalıydım...
Ben* hayatta hiç kimseye bu kadar sabırlı bu kadar mülayim davranmamıştım oysaki.
Severdim özgürlüğümü* asi olmayı* bir bardak suda fırtınalar koparmayı* kimseye hesap vermemeyi...
Bir bunları severdim bir de seni sevdim...
Sevgilin değil sevdiğin olmayı istedim....
Ilk defa biri benden hesap sorsun istedim* bir açıklama beklesin.
Bu biraz açık değil mi ya da "Hayır bir yere gitmiyorsun* evde oturuyorsun" dan başka bir şeydi bu...
Beni sorgula* duygularımı sorgula istedim. Olmadı...
Ne kadar da kolaydım senin için* ne kadar da zahmetsiz...
Tabiiki* bocalardın* emindin düzgün insan olduğumdan hayatında hiç karşına çıkmamış kadar düzgün* emindin seni çok sevdiğimden ve düşündüğümden; öyle olmasaydı her probleminde ilk beni arar mıydın?
Nedenleri* niyeleri merak etmedim hiç* inan etmedim...
Bu kadar sevgisizliğinde seni nasıl bu kadar sevdim* onu merak ettim.
Benim için ne düşündüğünü* beni nasıl gördüğünü* sendeki beni merak ettim... Artık hayal kurmuyorum* geçmişe bu kadar bağlı olmamın sebebi; o zaman çok mutlu olmam bunu biliyorum...
Şimdi tekrar başlasak da* yalnızlığı paylaşsak da sana gönlümü açabilir* gözüm kapalı güvenebilir miyim sanıyorsun? Şimdi artık tek başınayım...
Hiç değilse hakkını veriyorum yalnızlığın. iki kişilik kocaman bir boşluktansa sensizliği ve yalnızlığı yeğlerim...
Artık kendimi görmemek için aynalara bakmıyorum* üşürüm diye kazağını giymiyorum* ağlarım diye türkü söylemiyorum. Belki de sen haklısın! Artık ben bile kendimi sevmiyorum...